یادنامه ویژه زنده‌یاد ژاله علو، هنرمند پیشكسوت رادیو صدای خاطره ساز رادیو خاموش شد

میكائیل شهرستانی: فروتن بود
به گزارش روابط عمومی معاونت صدا، میكائیل شهرستانی از پیشكسوتان بازیگری، گویندگی و كارگردان و مدرس تئاتر است. او از خاطرات سال‌های بسیار دور همكاری با ژاله علو این طور می‌گوید: ژاله علو جزو معدود بازیگران رادیو بود كه در مدیوم‌های مختلف چه تصویر و چه صدا و صحنه كارنامه درخشانی داشت. از این رو با خیلی از هم سن و سالان خودش متمایز بود. شادروان مهرزاد هم كه از هم دوره‌ای‌هایشان بود همچنین ویژگی هایی را داشت. خانم علو عقبه كارگردانی بیشتری در همه حوزه‌ها داشت. افتخار این را داشتم كه در سال‌های آغازین همكاری‌ام با رادیو به دفعات در خدمت او باشم. او خیلی متواضع بود و فروتن كه اجازه می‌داد كنارش یاد بگیریم. فخرفروشی نمی‌كرد. او به ما آموخت درخت هر چه پربارتر افتاده‌تر باید باشد. به همین دلیل هرگز فخرفروشی نمی‌كرد.
وی ادامه می‌دهد: خیلی از صدای نازنین‌شان مراقبت می‌كردند. توجه به این موضوع باعث خواهد شد تا هنرمند سالهای بسیاری در حوزه كاری‌اش فعالیت كند. وظیفه هر هنرمندی است كه از خودش مراقبت كند و سلامت نفس، جسم و روح را داشته باشد تا در كارهای بیشتری نقش آفرینی كند. فرقی نمی‌كند چه در بازیگری، موسیقی، نقاشی و خطاطی و... نقش جدی تر و موثرتری داشته باشد.
مینو جبارزاده: از دست دادن یك بانوی تمام عیار
مینو جبارزاده از هنرمندان توانمند رادیوست. وی شادروان علو را بانویی تمام عیار توصیف می‌كند و ادامه می‌دهد: او لحاظ اخلاقی و رفتاری نمونه بود. من از او آموختم. واقعا ما یك هنرمند بزرگ را از دست دادیم، یك بانوی تمام عیار. بی‌راه نیست بگوییم كه یك ستاره از آسمان كم شد. من تعداد زیادی با او كار كردم كه كارگردان نمایش بود و افتخار داشتم كنار او بیاموزم. او بسیار با سواد و اهل شعر و شعرخوانی بود. بانو علو با عشق در گردهمایی‌های ادبی، هنری و ... شركت می‌كرد.
نازنین مهیمنی: من مادرم دوم‌ام را از دست دادم
نازنین مهیمنی از بازیگران، دوبلورها و كارگردان‌های اداره كل نمایش های رادیویی است كه از دهه هفتاد وارد این عرصه شده و در برنامه‌های مختلفی با مرحومه علو همكاری داشت. او بانو علو را همچون مادر و استادی بی‌نظیر توصیف می‌كند و تصریح می‌كند: متاسفانه من مادرم دومم را از دست دادم. در این شرایط صحبت كردن در مورد بانوی فرهیخته هنر سخت است. خانم ژاله تكیه گاه و استادم بود و هست.
او كه نقش آفرینی در كار و زندگی‌اش را مدیون صدای ماندگار رادیو می‌داند، ادامه می‌دهد: بیشتر مواقع مكالمات خودمان را ضبط و برای خودم تكرار می‌كردم. هر روزی كه با هم حرف می‌زدیم و منزل او می‌رفتم، برایم كلاس درس بود. خیلی مدیون او هستم تا ابد. بانو علو همه انرژی را برای آموختن به من و همكاران می‌گذشت و همیشه از او به نیكی یاد می‌شد.
شهین نجف‌زاده: اسطوره را از دست دادیم
شهین نجف‌زاده، هنرمند ضمن تسلیت به جامعه هنری كشور در توصیف بانو علو بیان می‌كند: از خانم ژاله گفتن هم سخت است و هم سهل، خانم ژاله واقعا نماد بزرگی، شرافت، زیبایی و هنرمند بود. وجودش نعمت بود، نعمتی كه تا ابد برای همه ما جاری است. برخی آدم‌ها اگر دویست سال هم زندگی كنند باز هم رفتنشان خیلی سخت و به نظر زود می‌آید. انرژِی، عشق، معنویت، زیبایی درون و بیرون و منبع الهام‌بخش بودنش برای همه ساری و جاری بود. خانم ژاله خیلی شوخ بود و در عین حال بسیار مقتدر، حریمی داشت كه هیچكس اجازه ورود به آن را نداشت. خانم ژاله به اندازه‌ای نازنین بود كه می‌توانم بگویم ما اسطوره‌ای را از دست دادیم. البته برای همیشه در قلب و تاریخ و هنر این مملكت همیشه زنده است.
وی یادآوری می‌كند: مرحومه خانم توران مهرزاد هم از هم دوره ای‌های او بود كه خیلی هم با هم دوست بودند. یاد هر دو گرامی و روحشان شاد و در آرامش. من با هر دوی این بانوان نازنین افتخار همكاری داشتم و كنارشان آموختم. به ویژه خانم ژاله كه استادی بی‌نظیر بود و برای هما همیشه الهام‌بخش.